Roucas Toumba, de Provençaalse naam voor ‘gevallen rotsen', verwijst naar de plek waar de familieboerderij van de familie Bouletin in Vacqueyras is gelegen. De Bouletins behoren tot een van de oudste families van het dorp en hebben vanaf de 18de eeuw hun kost verdiend met het bewerken van hun land. Een summiere 3 hectare wijngaarden waren slechts een deel van de activiteiten (naast fruit- en olijfbomen) en de druiven werden steevast aan de lokale coöperatie verkocht. En nog altijd gaat een aanzienlijk deel van de oogst naar de familie Perrin (Beaucastel).De huidige generatie betreft Eric Bouletin, een lange tengere man met, op het eerst oog, een wat serieuze blik, doch met humor en relativeringsvermogen en een creatieve geest. Eric verloor op 15 jarige leeftijd zijn vader en werd al snel opgeslorpt door de werkzaamheden op de boerderij. Hij verliet school en probeerde zijn eigen koers te varen op het land. Met zijn liefde voor de natuur werden chemicaliën en kunstmatige hulpmiddelen in wijngaard en kelder snel verbannen. Wars van alle bio-marketing wordt certificering echter nog altijd niet beoogd.In 2000, na ruim 20 oogsten ervaring, besluit Eric de gezonde wijngaarden met relatief oude stokken voor eigen doel te behouden en creëert hiermee zijn domein. Wie zijn wijngaarden (inmiddels uitgegroeid tot 11 hectare) bezoekt, begrijpt dat het hier gaat om een wijnmaker met passie. Wie zijn handen en gebruinde gezicht bekijkt, weet dat er grote inspanningen worden geleverd. Vooral het plot “Les Restanques de Cabassole”, sinds 1723 in bezit van de familie, met 80-120 jaar oude grenache stokken, is indrukwekkend.Naast een bevlogenheid als wijnmaker heeft Eric ook tekentalenten. De etiketten komen van zijn pen. In het bijzonder Pichot Roucas, een illustratie van een fiets tegen een boom. De fiets die hij als 12 jarige jongen van zijn vader kreeg en die nog altijd op het terrein prijkt. Net zoals het karakter van zijn wijnen, zegt ook dit veel over de man: beminnelijk, toegewijd en levendig!