Het aantal crus (hoogste classificatie in de Rhône) in de zuidelijke Rhône groeit. De lijst van grote namen zoals Châteauneuf-du-Pape, Gigondas en Vacqueyras is met wijngemeenten als Beaumes de Venise, Vinsobres, Rasteau en meest recentelijk Cairanne uitgebreid. Ieder met karakteristieken die ze uniek (en dus onderscheidend) maken. Die lijst zal zeker verder groeien gezien de lobby van onder meer het syndicaat van Séguret, Visan, Plan de Dieu en Valréas. De producenten van deze wijngemeenten mogen hun wijnen nu als Côtes du Rhône Villages + gemeentenaam op de markt brengen, en zijn ten opzichte van de generieke Côtes du Rhône wijnen daarmee twee stapjes hoger in de hiërarchie. Ieder syndicaat claimt natuurlijk dat hun wijnen zich onderscheiden van wijnen uit de nabijgelegen dorpen en daarmee menen ze in aanmerking te komen voor de cru-status. Het INAO (Institut National des Appellations d’Origine), het Franse instituut dat keurmerken voor wijn (en andere agrarische producten) uitgeeft, beslist hier uiteindelijk over.

In hoeverre deze ontwikkelingen de Rhônevallei helpen, is in mijn ogen discutabel.

1. Voor de consument wordt de Rhônevallei met een waslijst van zuidelijke crus niet overzichtelijker. We spreken op Villages + gemeentenaam niveau over nuanceverschillen. Alleen de geoefende proevers kan van eenzelfde oogstjaar in een line-up de verschillen proeven en voor het koopgedrag van het brede publiek zijn dit soort nuances niet relevant.
2. De prijzen stijgen. Natuurlijk hebben de strengere eisen voor een crus een prijskaartje. Uit eenzelfde hectare kan minder geperst worden en bepaalde (inferieure) druivenrassen zijn onder cru status niet of in ieder geval in mindere mate toegestaan. Meer status leidt helaas ook tot willekeurige opwaardering. Door de hernieuwde internationale belangstelling voor Châteauneuf-du-Pape (met dank aan Robert Parker) zijn de prijzen hier met zeker 20% gestegen. Gigondas en Vacqueyras zien we de laatste vijf jaar volgen en het is slechts een kwestie van tijd voordat andere crus dat ook aandurven. Zeker met de grote belangstelling voor oogstjaar 2015.

Waar de Rhônevallei goed aan doet, is niet de koers van Bordeaux en Bourgogne te varen. Niet qua brei aan classificaties (cru: grand, premier, exceptionele, supérieur) en de daarbij horende forsere prijsstelling. De huidige lijst met zuidelijke crus* biedt de gemiddelde wijnliefhebber voldoende diversiteit. Met het bewaken en in geval van bulkproductie bij de coöperaties verhogen van de algehele kwaliteit van de Côtes du Rhônewijnen kan meer bereikt worden. Er zijn weinig Europese wijngebieden waar er zo gemakkelijk duurzaam kan worden geproduceerd (we zien in toenemende mate ook coöperaties werken meer met biologische toeleveranciers), waar de uitdagingen in de wijngaard relatief gering zijn en waar echt slechte oogstjaren zo weinig voorkomen. De Rhônevallei kan marktleider zijn als het gaat om de productie van kwalitatief hoogwaardige en kwalitatief consistente wijnen, relatief jong toegankelijk en met enige bewaarpotentie. Wijnen die plezieren, niet moeilijk zijn te timen en niet snel teleurstellen.

Mijn advies: be sharp, keep it simpel and let the market (rather than Parker ratings) do it’s job!

* De zeven Noord Rhône crus die er echt toedoen (die ene wijngaard in Château Grillet dus niet meegerekend) zijn zéér onderscheidend. En dat terwijl het aantal toegestane druivenrassen zich beperkt tot vier (syrah en sérine als één geteld)!