De het selecteren van wijnproducenten is duurzaam werken een minimale eis voor mij. ‘Lutte raisonnée’ zoals de Fransen dat noemen. Producenten die langdurig op goede wijze werken en de natuur niet schaden, maar die bij wijze van uitzondering onder moeilijke omstandigheden wel op chemicaliën kunnen terugvallen. Een uitweg die er voor biologisch en biodynamisch gecertificeerde producenten niet is. Hoezeer ik deze commitment bewonder, is certificering voor mij geen ‘must’. In een omgeving waar niet iedereen biologisch werkt, is het effect immers relatief. En ik begrijp dat de administratieve rompslomp en bijkomstige risico’s voor vooral kleine producenten (té) groot zijn. Los nog van de marketinghype en het misbruik die de keurmerken met zich meebrengen.

Duurzaamheid is een gevleugelde uitdrukking en kent veel opvattingen. De mentaliteit van de wijnboer is daarom mijn houvast. In welke mate wordt de natuur gerespecteerd en met welke intensiteit wordt het land bewerkt. Wordt de herkomst gekoesterd, wordt er proper gewerkt. Hoe groot is de aversie tegen chemicaliën, tegen corrigerende toevoegingen en tegen technische manipulatie. In hoeverre is puurheid en authenticiteit een streven en hoeveel menselijke interventie is wenselijk. Die mentaliteit hoor je wanneer je in gesprek gaat met de wijnboer, die zie je wanneer je de wijngaarden bezoekt en de kelder betreedt. Die mentaliteit zorgt in mijn ogen voor een bepaalde energie in de wijn. Die mentaliteit is allesbepalend voor het eindproduct.

Bravo voor al die wijnboeren die zich onderwerpen aan een keurmerk. Chapeau voor al die gepassioneerde wijnboeren die als vanzelfsprekend en decennialang (lang voor de bio-hype) authentieke wijnen maken, waarin het terroir, de typiciteit van de druif en het oogstjaar zich laten spreken. Hoewel die wijnen veel overeenkomsten vertonen met biologische/biodynamische wijnen en vins naturels, zijn ze dat duidelijk NIET. Deze wijnproducenten conformeren zich bewust niet aan het keurslijf van certificering en houden wel regie over het vinificatieproces.

Voor deze categorie wijnboeren is helaas geen term en daarmee worden ze naar mijn mening tekort gedaan. Om ze te onderscheiden van de andere (duurzaam, biologisch en biodynamisch) wijnproducten in mijn portefeuille, heb ik ze gecategoriseerd onder artisan. Chapeau dus voor mannen als Bernard Faurie (Hermitage), Robert Stéphane (Domaine du Tunnel – Cornas), Florent Viale (Domaine du Colombier – [Crozes]-Hermitage), Eric Bouletin (Roucas Toumba, Vacqueyras) en Alain Gallety (Côtes de Vivarais) die op uiterst respectvolle wijze prachtige wijnen maken.